Dinsdag 19 oktober 2010

Vandaag heb ik een brief binnen gekregen van de huurcommissie met daarin de beslissingen naar aanleiding van de zitting die op 15 sep 2010 plaats vond.

Het komt er op neer dat naar aanleiding van alle informatie de wooncorporaties de Alliantie ongeveer € 150 euro voor de laatste 6 maanden aan mij terug moet betalen.

En zo nog wat meer.

Er zijn nog dingen die de huurcommissie nog niet goed bekeken heeft of waarop nog geen beslissing is genomen, want in deze beslissing gaan

ze er van uit dat alle vorige klachten zijn behandeld, terwijl dat niet zo is.

Maar als de wooncorporaties de Alliantie nu komt en deze drie muren ( voorzetmuren ) verwijdert en de muren daar achter netjes inlevert, zijn we klaar, maar anders ga ik nog een keer naar de huurcommissie met een foto, een film en een tekening van mijn huis om voor de laatste keer alles duidelijk te maken en ik eis nog eens €115 die ik door hun fout heb moeten betalen.

We zullen zien.

Donderdag 14 Oktober 2010

Een paar dagen geleden hoor ik iemand aan de deur van mijn buren kloppen.

Mijn buren waren maanden niet geweest , dus ik dacht dat het bezoekers waren, ,maar toen ik de deur opendeed zag ik de opzichter Woningcorporaties de Alliantie achter de deur ( de mevrouw die op de zitting van de huurcommissie aanwezig was).

Toen ze heeft gevraagd of zij misschien de muren kan komen bekijken.

De opzichter was voor de tweede keer in mijn huis en heeft met eigen ogen de golvende muren gezien en toen zij weg moest zei zij: ik zal kijken wat ik kan doen.

Ik vind dat prima, want ik houd ook niet van alle heen en weer en zittingen en...

Ik wacht nog even.

Woensdag 15 september 2010

Ik ben het zat.

Vandaag was ik voor de tweede keer bij een zitting van de huurcommissie.
Het blijkt dat de rechter ( ik weet niet of deze mensen rechter genoemd worden of iets anders) alles kort en krachtig wil houden.
De vertegenwoordiger van Woningcorporaties de Alliantie begint net als de vorige keer achter elkaar te eigen waarheid zonder bewijzen te vertellen.
Ik heb in mijn leven nog nooit iemand gezien die zo recht in je gezicht durft zo onjuiste dingen zegt en die zelfs alles wat zij fout heeft gedaan of heeft nagelaten op mij probeert af te schuiven. Ik heb nog nooit zo'n afschuwelijke onzin gehoord.
Op het eind heb ik geprobeerd het l… van de vertegenwoordiger van Woningcorporaties de Alliantie aan de mensen op de zitting duidelijk te maken.
Nu wacht ik op de beslissing van de huurcommissie en wat Woningcorporaties de Alliantie daarna gaat doen.
Als Woningcorporaties de Alliantie weer een reden verzint om mijn klachten niet te behandelen dan zal ik nog een keer bezwaar maken en weer naar de huurcommissie gaan.
In dat geval ga ik de hele geschiedenis van de zolder - inclusief een tekening van het werk dat gedaan is - samen met alle bewijzen en documenten ( bv ook het rapport van de politie) eerst hier plaatsen en dan naar de bewonerscommissie van Jacob Geel en naar alle andere mensen versturen.
Woningcorporaties de Alliantie wil kennelijk duidelijk maken dat wij vijanden zijn dus vanaf nu zijn wij geen vrienden of zakenpartners en doe ik alles wat ik kan om mijn recht te krijgen. Daar heeft Woningcorporaties de Alliantie dan zelf om gevraagd.

woensdag 11 augustus 2010

Vandaag zijn twee mensen gekomen en zij hebben een spleet in het dak van de zolder gerepareerd. Dus nog twee klachten ( golvende muren en een bedrag van €115) en dan kan ik beginnen om na ongeveer twee jaar mijn huis in te richten.

Woensdag 14 juli 2010

Vandaag komt iemand van de huurcommissie, met wie ik mijn bezwaar en het rapport van zijn collega heb doorgenomen en die alles uit dat rapport heeft gecheckt. In de tussentijd heeft de woningcorporaties de Alliantie een paar klachten van mijn bezwaar behandeld die nu van de lijst met klachten geschrapt kunnen worden.

Ik heb nog gezegd dat zijn collega in plaats van over 3 muren alleen maar over 1 muur heeft gerapporteerd. Hij heeft gezegd dat hij niks in het rapport kan veranderen. Dus dit betekent dat ik na de zitting nog voor de 2 andere muren een klacht moet indienen.

Woensdag 7 april 2010

De jaarlijkse controle van PIOn. Ze vervangen een slot van de muurkast en geven er twee bijpassende sleutels bij. En passant hangen ze ook de deurtjes van een keukenkastje af. Tot slot stellen ze ook een rapport op van het beschadigde zolderdak.

Langzaam komt het einde in zicht. Nu maar hopen dat ook het laatste deel van de buit binnenkomt. Zal het nog lukken met de oneffen muren, de 150 euro die ik ten onrechte heb moeten neerleggen voor de vervanging van een slot en de spleet op de zolderberging?

Dinsdag 6 april 2010

Een schoonmaakdienst maakt de zolderberging tiptop in orde.

Woensdag 31 maart 2010

Een mannetje van de schoonmaakdienst komt langs om de zolderberging schoon te spuiten. Ook maakt hij alles gereed zodat volgende week de laatste schoonmaakbeurt kan plaatsvinden.

Dinsdag 23 maart 2010

Twee aannemers komen in opdracht van de woningcorporaties de Alliantie langs. Een van hen maakt onder meer foto’s van de spleet op de zolderberging en van de ongeëgaliseerde muren in de woon- en slaapkamer. Ook wordt op de foto vastgelegd dat ik een van de keukenmuren eruit heb gesloopt. Uiteraard had ik dat gedaan met schriftelijke toestemming van de woningcorporaties de Alliantie. Ik ben dus benieuwd wat ze met deze foto’s van plan zijn.

De terrasdeuren worden keurig afgesteld, de betegeling in de badkamer hersteld en de oneffenheden in de badkamer weggewerkt. De zolderberging wordt met schuim geïsoleerd. Leuk bedacht, maar het probleem van de spleet tussen het dak en de muur is er niet mee verholpen. Reparatie aan het dak van buitenaf zal de enige oplossing zijn. Ik krijg de toezegging dat aan de woningcorporaties de Alliantie het probleem met het dak van de zolder zal worden doorgegeven.

Woensdag 24 februari 2010

Zoals afgesproken komt er iemand van de huurcommissie, doet zijn bevindingen en stelt een rapport op.

Donderdag 11 februari 2010

Mijn contactpersoon bij de woningcorporaties de Alliantie komt inderdaad langs. Hij doet z’n best om de gebreken die ik laat zien, niet als gebreken te beschouwen. En als het niet anders dan als een gebrek te omschrijven is, dan doet hij de klacht hierover af met de opmerking dat het huis oud is. Tja, wat moet je daarmee?

Aan het eind van ons onderhoud besluit de contactpersoon om niet alle klachten door te geven. Maar wel deze:
— De zolderberging wordt schoongemaakt en de spleet tussen dak en muur wordt gerepareerd.
— De terrasdeuren worden zo afgesteld dat ze goed sluiten.
— Er komt een sleutel voor de muurkast.
— De betegeling in de badkamer wordt hersteld.

Woensdag 10 februari 2010

Eindelijk bericht van de secretaresse die eind januari contact met mij zou opnemen om die driepersoonsafspraak te regelen. Ze vraagt mij door te geven op welke momenten ik absoluut niet beschikbaar ben. Opmerkelijk genoeg schrijft ze in haar mail ook dat ze pas vorige week door mijn contactpersoon bij de woningcorporaties de Alliantie was benaderd om dit te regelen. Rijkelijk laat dus.

Ik meld de secretaresse diezelfde dag nog op welke dagen ik thuis kan zijn en doe het verzoek om vooral voor 24 februari een afspraak te regelen. Op 24 februari komt namelijk de huurcommissie nog eens een keer langs om de boel te inspecteren.

Ik ontvang al snel weer een reactie van de secretaresse. Heel bijzonder. Maar het wordt geen afspraak met drie personen, zoals het streven was. Dat was zoals ik al had verwacht, te hoog gegrepen. De toezichthouder kan haar knie niet buigen en kan daardoor de trap niet op die naar mijn woning gaat. Alleen mijn contactpersoon bij de woningcorporaties de Alliantie zal langskomen. Nou ja, ook goed. Ik mail terug dat ik op de 11^e thuis zal zijn.

En ook nog op deze 10^e februari stuur ik de directie van de woningcorporaties de Alliantie per mail een bericht. Ik meld nog eens een keer dat klachten onbehandeld blijven, afspraken niet worden nagekomen en ik voortdurend van het kastje naar de muur word gestuurd. Ik deel vervolgens mee dat ik om die reden voornemens ben om een open brief, die ik als bijlage aan het e-mailbericht heb gehangen, te verspreiden. En wel na 24 februari, als de huurcommissie is langs geweest. Als blijkt dat voor die datum de woningcorporaties de Alliantie nog allerlei klachten uit de afgelopen dertien maanden weet te verhelpen, zal ik de inhoud van de open brief aanpassen, voeg ik er nog aan toe.

Dinsdag 9 februari 2010

Antwoord van mijn contactpersoon bij de woningcorporaties de Alliantie. Hij geeft mij het e-mailadres van de woningcorporaties de Alliantiedirectie en meldt dat er een afspraak voor de eerste week van maart is gepland.

zaterdag 6 februari 2010

Kennelijk valt het organisatorisch niet te bolwerken. Niemand neemt contact met mij op om die afspraak rond te breien. Ik besluit de directie van de woningcorporaties de Alliantie op de hoogte te brengen van mijn voornemen om een open brief te verspreiden(zie mijn bericht van maandag 25 januari). Ik vraag de man van de Alliantie, die als mijn contactpersoon is gaan functioneren, per e-mail om het mailadres van de directie.

Woensdag 27 januari 2010

Op de mail van 26 januari volgt nog een mailtje. Het blijkt dat de man van de woningcorporaties de Alliantie nu niet alleen de toezichthouder wil spreken, maar dat hij daarbij ook de aanwezigheid verlangt van een andere medewerkster van de woningcorporaties de Alliantie. Het gesprek zal moeten plaatsvinden in mijn huis. Het zal mij benieuwen of het nog van een ontmoeting komt. Zo veel de woningcorporaties de Alliantie mensen die op één tijdstip op één plaats moeten zijn. Zullen ze dat organisatorisch kunnen bolwerken?

Dinsdag 26 januari 2010

Een mail gekregen van dezelfde man van de woningcorporaties de Alliantie als degene die ik op 25 januari en bij andere gelegenheden sprak. Daarin opgenomen was een mailtje gericht aan de toezichthouder, waarin hij haar onder meer het verzoek doet om met hem een afspraak te maken.

Maandag 25 januari 2010

Weer een gesprek met woningcorporaties de Alliantie-vertegenwoordiger die ik eerder in de Villa en op een Planteam-bijeenkomst sprak. Na afloop van een bijeenkomst over de wijk lukt het mij om hem aan te schieten. Opnieuw krijg ik de verzekering dat hij zijn best doet, maar dat hij er maar niet in slaagt de toezichthouder te pakken te krijgen. Ik zeg hem dat er nu meer dan twaalf maanden verstreken zijn. De tijd begint nu echt te dringen, want vanaf 22 februari krijg ik gasten uit het buitenland. Al die klussen die zijn blijven liggen, zijn toch in één dag te klaren? En in een wat trager tempo moet het in twee dagen gebeurd zijn. Als woningcorporaties de Alliantie alles voor 10 februari in orde brengt, kan ik in tien dagen eindelijk doen wat ik twaalf maanden lang niet kon doen: schilderen, laminaat leggen en het huis inrichten. Gebeurt er voor 10 februari niets, dan zal ik kijken wat ik dan nog wél kan doen. Zijn reactie: bedreig je me nu? Ik zeg dat ik niemand bedreig en voeg eraan toe dat dit een oude truc is: als je je mond niet opentrekt, krijg je het verwijt dat je om die reden niets voor elkaar krijgt, en als je wel je mond opentrekt, vinden ze dat je dreigende taal uitslaat. Het is dus nooit goed.

Bedreigender vind ik de situatie waarmee ik nu al twaalf maanden kamp. Ik maak mijn oude voornemen om een open brief te versturen kenbaar. Wellicht kan zoiets een doorbraak forceren.

De woningcorporaties de Alliantie-man raadt me aan een brief te richten aan de directie van De woningcorporaties de Alliantie. Hij zou ervoor zorgen dat er een antwoord op komt. Ook al heb ik tal van dit soort beloftes gehoord, ik besluit toch maar weer mee te spelen. We zullen wel zien waar het schip strandt.

Vrijdag 8 januari 2010

Woningcorporaties de Alliantie-vertegenwoordiger die ik had ontmoet op een bijeenkomst van het Planteam, tref ik vandaag ook in de Villa aan, een gebouw waar wijkactiviteiten plaatsvinden. Hij zegt dat het om onverklaarbare redenen maar niet lukt om de toezichthouder van De Woningcorporaties de Alliantie te bereiken. Niet in persoon, niet per e-mail, niet per telefoon. Als zelfs mensen van Woningcorporaties de Alliantie onvindbaar voor elkaar blijven, dan moet het voor huurders helemaal een kluif zijn. Vind je ’t gek dat mijn problemen maar blijven doorzeuren?, vraag ik hem. En wat een heerlijke baan moet dat zijn. Je kunt meer dan een maand verdwijnen zonder dat het iemand opvalt. Als ik er niet was geweest, had de toezichthouder nog veel langer onopgemerkt kunnen blijven.