Woensdag 18 maart 2009

Op 17 maart is er niemand langsgekomen. Na wat heen en weer bellen komt er vandaag dan toch een monteur langs die mijn verwarming in orde gaat maken. Hij vervangt een onderdeel van de combiketel, maar aan de zonderlinge geluiden die deze ketel maakt wil hij niets doen. Dat probleem moet ik zelf maar verhelpen met behulp van de ontluchtingspijp op de ketel. Meer uitleg wil hij niet geven, dus wat ik met dat ding op de ketel moet doen, blijft onduidelijk.

En de nog uit te voeren klussen van 12 januari? Die liggen nog steeds te wachten. Al meer dan drie maanden.

Maandag 16 maart 2009

Een kapotte verwarming. Kan gebeuren. Vanaf vrijdag 13 maart doet-ie ’t al niet meer, maar in het weekend geeft het nummer voor spoedeisende reparaties niet thuis. En dat zou niet mogen gebeuren.

Op deze maandag wordt er wel opgenomen. De Alliantie wil al binnen een half uur iemand sturen. Lekker snel, maar niet handig als je ook gewoon moet werken. Het lukt me De Alliantie ervan te overtuigen dat iets meer flexibiliteit van hun kant gewenst is. En dus komen we toch nog uit op een afspraak voor de dag erop om 8 uur ’s ochtends.

Het gesprek benut ik ook om de klachten die er al vanaf 12 januari liggen, eens onder de aandacht te brengen. Helaas krijg ik iemand aan de lijn die denkt dat er alleen een keukenlaatje vervangen moet worden. Dat klinkt niet goed. En zelfs op dat laatje zal ik nog moeten wachten, want hun mannetje is ziek. En dus blijft die klacht dan maar twee maanden liggen? Merkwaardig. En dat alle andere klachten ook twee maanden moeten blijven liggen, maakt het nog merkwaardiger. Maar goed, ik zou worden opgebeld als de door ziekte gevelde persoon weer in orde is. Het komt dus wel goed, hou ik mezelf voor.