De verwisseling van de zolderbergingen was de druppel. Ik neem me voor om een open brief te schrijven aan alle media en instanties die mij te binnen schieten. Met daarin een opsomming van alle blunders van De Alliantie waarmee ik de afgelopen acht maanden te maken heb gehad.
Maar toch vind ik het wel zo netjes om De Alliantie over mijn voornemen in te lichten. Ik benader eerst de wijkmeester, die vervolgens de toezichthouder belt. Met de toezichthouder heb ik sinds 9 januari al twee keer eerder contact gehad. Als het goed is, weet ze wat er zoal aan de hand is.
Met de toezichthouder heb ik vervolgens een telefonisch gesprek. Voor de zoveelste keer zet ik uiteen wat er sinds 9 januari allemaal al niet is misgegaan en hoe ontstellend weinig daar tot nu toe aan is gedaan. De toezichthouder doet alles af als ongeloofwaardig. Kan ik mij voorstellen. Als de organisatie waarvoor je werkt, zo klunzig opereert, is het handig om in de ontkenning te schieten. Ben je van alle gezeur af. Aan het eind van het weinig vruchtbare gesprek deelt ze mee dat we elkaar wel bij de Huurcommissie zullen zien. Omdat ik nog van niets wist, vraag ik haar wanneer die zitting dan wel niet is, maar ze verklaart botweg dat ze niet meer met mij wil praten. Thuisgekomen zie ik de brief van de Huurcommissie en weet ik alsnog wanneer ik mijn opwachting moet maken.
Met die botte opmerking van de toezichthouder is bij mij het geduld nu ook helemaal op. Ik stel een open brief op en neem mij voor om deze op dit weblog te plaatsen. Op die manier heb ik, als de zitting van de Huurcommissie eenmaal achter de rug is en duidelijk is of ik in het gelijk word gesteld, alles al gereed liggen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten